آرامش و رهایی - دوستدار سلامتی

سه شنبه 88 اردیبهشت 1 11:52 صبح

افسوس آخر !

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش

کی روی؟ ره ز که پرسی ؟ چه کنی؟ چون باشی

کلمات کلیدی : عمر، کوتاهی عمر

سه شنبه 88 اردیبهشت 1 11:24 صبح

دوست کجاست ؟

ای‌ به‌ ره‌ جستجوی‌، نعره‌ زنان‌ دوست‌ دوست‌

گر به‌ حرم‌ ور به‌ دیر ، کیست‌ جز او ، اوست‌ اوست‌

پرده ‌ ندارد جمال ‌ غیر صفات‌ جلال‌

نیست‌ بر این‌ رخ‌ نقاب‌ ، نیست‌ بر این‌ مغز پوست‌

جامه‌دران‌ گل‌ از آن‌ نعره‌زنان‌ بلبلان

غنچه‌ بپیچد به‌ خود ، خون‌ به‌ دلش‌ تو به‌ توست‌

دم‌ چو فرو رفت‌ هاست‌، هوست‌ چو بیرون‌ رود

یعنی ‌ از او در همه ‌ هر نفسی‌ های‌ و هوست‌

یار به‌ کوی‌ دل‌ است‌، کوی‌ چو سرگشته‌ گوی‌

بحر به‌ جوی‌ است‌ و جوی‌ این‌ همه‌ در جستجوست‌

با همه‌ پنهانیش‌ هست‌ در اعیان‌ عِیان‌

با همه‌ بی‌رنگیش‌ در همه‌ ز او رنگ ‌ و بوست‌

یار در این‌ انجمن‌ یوسف‌ سیمین‌ بدن‌

آینه‌ خانه‌ جهان ‌، او به‌ همه ‌ رو به‌ روست‌

پرده‌ حجازی‌ بساز یا به‌ عراقی‌ نواز

غیر یکی‌ نیست‌ راز ؛ مختلف‌ از گفتگوست‌

مخزن‌ اسرارِ اوست‌ سرّ سویدای‌ دل‌

در پیَش‌ اسرار باز در به‌ در و کو به‌ کوست‌

(دیوان‌ حکیم‌ حاج‌ ملاّ هادی‌ سبزواری‌ متخلّص‌ به‌ اسرار، کتابفروشی‌ ثقفی‌ ـ اصفهان‌ ، ص‌ 38 و 39)

سه شنبه 88 اردیبهشت 1 11:16 صبح

محمد حسن حجتی هرسینى کرمانشاهى

آیت الله العظمی محمدحسن هرسینى کرمانشاهى از علماء اعلام و فقهاء کرام معاصر کرمانشاه مى‏باشند. در سال 1315 ق در یک فرسخى هرسین متولد شده و از روز نخست طالب دین و دیانت و علم و شرافت بوده و در خانواده متدین و متعصب و میهمان دوستى تربیت گردیده و خود از کوچکى مقدس و متقى و از هر صغیره و حتى مکروهات فرار و اجتناب نموده به طورى که اهالى محل ایشان عقاید عجیبى در استجابت دعا و تقواى ایشان داشته‏اند وى در سن 17 سالگى در زمان ریاست مرحوم آیت‏اللَّه العظمى میرزا محمدتقى شیرازى به سامرا مشرف و اشتغال به تحصیل ورزیده و پس از انتقال (معظم له) به کربلا ایشان هم عزیمت به کربلا و مورد نظر و مهر مرحوم میرزا قرار گرفته و بواسطه احتیاط از وجوهات کمتر مصرف و غالباً با صوم و صلوة استیجارى اعاشه مى‏نمود تا پس از فوت و رحلت میرزاء به نجف اشرف و از محضر مرحومین آیتین اصفهانى و نائینى و نیز مرحوم آقا ضیاءالدین عراقى استفاده نموده و در سال 1342 ق به ایران مراجعت و در هرسین و کرمانشاه به تبلیغات و خدمات دینى پرداخته و جمعى از علات و علویون آنجا را هدایت و ارشاد و هم مدتى با بهائى‏هاى نراق مبارزه و بعضى از آنها را از انحراف و ارتداد به راه مستقیم در آورده و در سال 1347 قمرى به قم مشرف و از محضر مرحوم آیت‏اللَّه حایرى و آیت‏اللَّه حجت و آقاى خونسارى و آقاى صدر و بعد آیت‏اللَّه العظمى بروجردى استفاده نموده و پس از آن به کرمانشاه مراجعت و در مسجد جامعه کرمانشاه تا حال تحریر اشتغال به اقامه جماعت و ترویج دین و ارشاد و هدایت مردم دارد. خاطره عجیب معظم له از مرحوم آیت‏اللَّه اصفهانى آیت‏اللَّه العظمى حاج شیخ محمدعلى اراکى فرمودند آقاى هرسینى گفتند پس از فوت مرحوم آیت‏اللَّه آقا میرزا محمدتقى شیرازى وضع معیشت بر من استوار شد و چند روزى گرسنه و در مضیقه سخت قرار گرفتم پس به نجف مشرف و در حرم صورت به ضریح مطهر علوى گذارده و اظهار حاجت نمودم. پس از حرم بیرون و در صحن شریف شخصى آمد و مبلغى داد و مدتى گذران کردم و چون تمام شد باز به حضرت امیر (ع) عرض کردم و در صحن شخصى وجهى داد که چند روز مرا کفایت کرد و در بار سوم همین طور تا در مرتبه چهارم که دیگر پولى براى مخارج خود نداشتم مشرف شده و عرض مطلب کردم و چون آمدم از حرم بیرون روم دیدم مرحوم آیت‏اللَّه العظمى اصفهانى که در پشت سر مطهر نشسته تا مرا دید صدا زد خدمتشان رفتم فرمود شیخ محمدحسن هر وقت بى‏پول شدى و مخارجت تمام شد لازم نیست به حضرت امیر علیه‏السلام عرض کنى بیا به من بگو و تأکید کرد و من تعجب کردم که ایشان از کجا متوجه شده که حاجت من چیست. پس از حرم بیرون رفتم و روز بعد حسب‏التأکید ایشان درب منزل آن مرحوم رفتم که اوائل ریاست ایشان بود تا در زدم خود ایشان آمد و درب را باز کرد و فرمود هان بى‏پول شده‏اى بیا داخل و در اندرون منزل رفت و مدت یک ساعت طول کشید که من از آمدن پشیمان و خواستم بروم که دیدم آمد در حالى که غبارآلود است و اول عذرخواهى بسیار نمود و دامن خود را گشود و مبلغ زیادى از دراهم و پولهاى عراقى جلوى من ریخت (که مدتها مرا اداره و تأمین نمود). و فرمود از اینکه دیر کردم مرا ببخش زیرا رفتم دخل و قلک بچه‏هایم را خالى کردم و براى شما آوردم که ضرورت داشت. (نگارنده گوید: بقول آیت‏اللَّه اراکى معلوم مى‏شود که مرحوم سید غیر از پول یومیه بچه‏ها و نوه‏هاى خود پول دیگرى نداشته چون اوائل ریاست و مرجعیت ایشان بوده)

پایگاه راسخون

سه شنبه 88 اردیبهشت 1 10:53 صبح

طه حسین ادیب بزرگ عرب

نویسنده: حسن نجفی

طه حسین نویسنده توانا و جنجالی مصر در سال 1889 میلادی در عزبه از روستاهای مصر متولد شد. او که هفتمین فرزند خانواده اش بود، در سه سالگی قدرت بینایی اش را از دست داد اما خداوند به او هوش و استعدادی وافر اعطا کرد که همین هوش او را زبانزد خا و عام کرد. پدر «طه حسین » طبق سنت آن روزگار، فرزندش را برای تعلیم قرآن به مکتبخانه روستا فرستاد تا کودکش اصول قرائت قرآن را بیاموزد. او که کارمند دون پایه یک شرکت کشاورزی بود، در مدت زمان کوتاهی دید که پسر نابینایش توانسته که قرآن را از حفظ کند. خود طه در این مورد در کتاب «الایام » (آن روزها) که توسط «حسین خدیو جم » به زیبایی هر چه تمامتر به فارسی ترجمه شده است چنین می نویسد: «آن روزها که من پسربچه یی بیش نبودم و از قدرت بینایی هم محروم بودم ، به همراه پدربزرگم در ایوان خانه مان می نشستم ، او با صدای بلند قرآن ، ادعیه و اشعار قدیمی ادبیات عرب را برایم می خواند، من هم با جان و دل گوش فرا می دادم و طولی نکشید که در مدت زمان کوتاهی آنها را از حفظ کردم .»
طه حسین در سن 14 سالگی تمامی محفوظات کودکیش به کمکش آمد و توانست در آزمون ورودی الازهر قبول شود و با برادرش به فراگیری علوم دینی و زبان بیگانه پرداخت .
وی با روزنامه نگاری اولین فعالیت خود را آغاز کرد، شیخ المرصفی یکی از برجسته ترین اساتید الازهر وقتی به استعداد طه حسین پی برد، به او پیشنهاد کرد تا از دریای ادبیات کهن زبان عربی از جمله کتاب الکامل مبرد و حماسه ابی تمام استفاده تمام را ببرد. او نیز پند استاد را با جان و دل پذیرفته و شروع به مطالعه و تعمق پیرامون نوشته های این دو کتاب برجسته کرد.
در ساعات فراغت ، او به محضر یکی از اساتید الازهر که به زبان فرانسه تسلط کامل داشت می رود تا از او این زبان را بیاموزد. بعدها آموختن این زبان زندگی طه حسین را بطور کامل تغییر داد.
به هر روی طه حسین در سال 1914 توانست از پایان نامه دوره دکترای خود دفاع و با نمره عالی قبول شود. هنوز هم پایان نامه او تحت عنوان «جایگاه ابوالعلاء المعری در ادبیات عرب » یکی از مهمترین کتاب هایی است که اساتید و دانشجویان این رشته از آن استفاده و در بسیاری از دانشگاه ها تدریس می شود.
آن زمان دانشگاه ملی مصر تصمیم گرفت تا هیاتی از اساتید را برای تدریس علوم تاریخی شرق به فرانسه بفرستد، از آنجایی که او به زبان فرانسه تسلط داشت ، توانست نام خود را در این لیست بگنجاند. او به مدت یک سال به مونپلیه سفر کرد اما به دلیل شرایط نامساعد مالی به وطن بازگشت اما شانس با او بود چرا که بعد از سه ماه ، مشکلات مالی اش رفع و دوباره به فرانسه رفت . این بار پاریس را انتخاب کرد. در مدت اقامت در این شهر زیبا، او از فرصت استفاده کرده و به سخنرانی های اساتید دانشگاه سوربن و کالج دی فرانس ، در خصوص تاریخ یونان و رم قدیم گوش فرا می داد.
در همین احوال بود که توانست زبان یونانی را نیز فرا گیرد. او تمام آنچه که در سه سال اقامتش در فرانسه یاد گرفت را مرهون دختر فرانسوی بود که به او در رفع اشکالاتش به زبان فرانسه کمک می کرد. دختری که بعدها شریک زندگی طه حسین شد.
او چند سال پیاپی در روزهای یکشنبه قصه های خلاصه شده ادبیات فرانسه و در روزهای چهارشنبه مباحثی در مورد شعر عربی را در روزنامه السیاسه به چاپ می رساند که اتفاقا هواداران بی شماری داشت .
او در سال 1936 به عنوان استاد در زبان و ادبیات عرب در دانشگاه ملی مصر شروع به تدریس کرد. در همین اثنا کتاب « فی الشعر الجاهلی » را به رشته تحریر در آورد. کتابی که در کشورهای عربی سر و صدای فراوانی به پا کرد که هنوز هم این صداها به گوش می رسد. طه حسین در این کتاب ادبیات پیش از اسلام شبه جزیره عربستان را زیر سوال بوده و با ارایه دلایل متعددی آن را تکذیب می کند. تاکنون اساتید بسیاری با آرا و عقاید طه حسین در این کتاب به مخالفت پرداخته و با ارایه مدارکی آن را بی پایه و اساس می دانند.

مشاغل :

در سال 1919 طه حسین به مصر برگشت و به سمت استادی دانشکده ? ادبیات منصوب گردید و فعالیت های روزنامه نگاری خود را تعقیب کرد. در سال 1932 بریاست دانشکده ? ادبیات (دانشگاه قاهره ) انتخاب شد ولی چون در اوامر دیکتاتوری ملک فو?اد اول مقاومت میکرد و با دستورهای او مخالفت میورزید از خدمت برکنار شد. در سال 1936 به مقام سابق دوباره منصوب گشت . در سال 1942 به مقام معاونت وزارت فرهنگ برگزیده شد و سپس ریاست دانشگاه اسکندریه به او محول گردید و آن راتا?سیس کرد. در سال 1950 وزیر فرهنگ شد و تعلیمات مجانی دوره ? مقدماتی و ابتدائی و متوسطه را برقرار کرد و سپس به تا?سیس دانشگاه آسیوت (ناحیه ای در مصر علیا) پرداخت . علاوه بر این ، تا?سیس انستیتوی تحصیلات اسلامی در مادرید و ایجاد کرسی در شهر نیس و تا?سیس مدرسه ? زبان های مختلف در قاهره از اموری است که در تحت توجهات او انجام گرفت .
در سال 1955 به ریاست انجمن رجال ادب مصر انتخاب گردید و در سال 1956 به عضویت شورای عالی ادب و هنرهای زیبای مصر منصوب شد. و به عضویت فرهنگستان مصر و فرهنگستان ادبی پاریس و فرهنگستان تاریخی مادرید پذیرفته شد. طه حسین عضو فرهنگستان های مایانس (آلمان ) و دمشق و طهران و بغداد و رم نیز بوده و به اخذ دیپلم دکترای افتخاری دانشگاه های مونپولیه ، و لیون و آتن و رم و اکسفورد و مادرید نائل آمده است .

مسافرتها :

بصورت رسمی و یا خصوصی به ممالک فرانسه ، انگلستان ، هلند ، بلژیک ، سویس ، اتریش ، ایتالیا ، اسپانیا ، یونان ، لبنان ، سوریه ، فلسطین ، عربستان مسافرت کرده است . در تمام کنگره های مستشرقین شرکت کرده و نماینده کشور مصر در کنفرانس های یونسکو بوده است .
به هر روی طه حسین در سال 1950 به عنوان وزیر آموزش و پرورش مصر منصوب شد. شعار او آموزش رایگان همچون آب و نان و هوا بود. وی آموزش را برای همه افراد جامعه امری ضروری و غیرقابل اجتناب توصیف می کرد.
طه حسین در سال 1959 بخاطر تلاش های ادبی اش موفق به دریافت جایزه ملی مصر شد. او در سال 1973 چشم از جهان فرو بست و در همان جا به خاک سپرده شد .

آثارش :

طه حسین ، این نویسنده سرشناس مصری کتاب های زیادی در زمینه های گوناگون از جمله ادبیات ، علوم سیاسی و تاریخ دارد. او همچنین کتاب های معروف فرانسه از جمله «اندر روماک » اثر زاسین ، روح تربیت لوبون را به زبان عربی ترجمه و منتشر کرد.
کتاب مشهورش که «الایام» «روزها» نام دارد به بیشتر از دوازده زبان از جمله فرانسه ، انگلیسی ، آلمانی ، ایتالیائی ، اسپانیولی ، روسی ، فارسی و چینی و غیره ترجمه شده است . آثار متعددش متجاوز از چهل جلد میشود از جمله نوول های بسیار و مطالعات اجتماعی و ادبی مختلف را میتوان نام برد و انتقادهای تاریخی ، و نیز او را ترجمه های متعدد است از جمله از یونانی قدیم (سوفکل ) و از زبان فرانسه ترجمه ? بعضی آثار راسین و آندره ژید که دوست عزیز او بود آثاری دارد. کتاب «آینده ? تعلیم و پرورش در مصر» او بزبان انگلیسی ترجمه شده و در امریکا انتشار یافته است .
بعضی از آثار فارسی او عبارتست از:
1- بیچاره طفل! ترجمه (الایام)
2- گفت و شنود فلسفی در زندان ابوالعلاء مصری
3- قسمتی از «الفتنة الکبری» تحت عنوان انقلاب بزرگ و قسمتی دیگر از آن تحت عنوان علی علیه السلام و فرزندانش
4- آئینه اسلام
5- در پیرامون سیره نبوی
6- رؤیاهای شهرزاد
7- وعده راست ....
نام طه حسین مکرر برای جایزه ? نوبل پیشنهادشده است . طه حسین هر هفته در الجمهوریه مهمترین روزنامه ? مصر مقالاتی مینگاشت و در دانشگاه تدریس می کرد.کتابی درباره ? دموکراسی تا?لیف کرده است . رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1223 و ترجمه ? تاریخ ادبیات ایران تا?لیف برون ص 523 شود.
از کتاب های تالیفی او می توان به احلام شهرزاد (رویاهای شهرزاد) شجره الئبوس (درخت ناامیدی ) المعذبون فی الارض (شکنجه شدگان در زمین ) الایام (روزها) مرآه الاسلام (آینه اسلام ) و علی بن ابی طالب اشاره کرد.
منابع :
طه حسین قلندر سرزمین نیل : آزاده بابایی نژاد
روزنامه اعتماد
لغت نامه دهخدا
کتابخانه طهور

منبع : راسخون

سه شنبه 88 اردیبهشت 1 10:43 صبح

یوم الترویة (روز ترویه)

نویسنده: حسن نجفی

هشتم ذی الحجه روز ترویه است و این روزی است که حجاج نیت حج تمتع می نمایند و محرم شده از مکه سمت منی حرکت می نمایند و شب را در آنجا بیتوته می کنند و صبح عرفه به جانب عرفات رهسپار می گردند.

علت نامگذاری:

ترویه در لغت به معانی زیر آمده است :
سیراب کردن ، سیراب گردانیدن ، کسی را بر روایت شعر داشتن ، در کاری اندیشه کردن اندیشیدن ، در کار و نگریستن پایان آن را و تعجیل نکردن در جواب (لغت نامه دهخدا)
در علل الشرایع در سر نامیدن این روز به ترویه حدیثی از امام صادق علیه السلام که راوی می گوید: از حضرت پرسیدم چرا روز ترویه را روز ترویه نامیده اند؟
حضرت فرمود: زیرا در عرفات آب نبود و حاجی ها روز هشتم ذی حجه از مکه آب برمی داشتند و به عرفات می بردند و برخی از ایشان به بعضی دیگر می گفتند: تروّیتم، تروّیتم (سیراب شدید، سیراب شدید) لذا به خاطر هیمن، روز هشتم را روز ترویه نامیدند. (1)
باز نقلی دیگر آمده است که زمانی که ابراهیم علیه السلام مأمور شد خانه کعبه را بسازد مکان آنرا نمی دانست در نتیجه خداوند جبرئیل سلام الله علیه را نازل کرد تا مکان خانه را برای ابراهیم مشخص کند و خداوند تعالی پایه های کعبه را از بهشت نازل فرمود و حجرالاسود نیز نازل شد. سپس ابراهیم برای کعبه دو در قرار داد، دری در سمت مشرق و دری در سمت مغرب که مستجار نامیده می شود. وقتی ساخت کعبه به اتمام رسید ابراهیم و اسماعیل حج بجا آوردند و جبرئیل در روز هشتم ذی حجه (روز ترویه) بر آن دو نازل شد و گفت برخیزید و آب جمع آوری کنید، چون در زمین عرفات آبی وجود ندارد. بهمین دلیل این روز، روز ترویه (یعنی ذخیره کردن آب) نامیده شد. سپس ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را محلی امن قرار بده و اهل آن را از میوه ها بهره مند کن...(سوره ابراهیم/35)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: منظور از بهره مندی از ثمرات، ثمره قلوب یعنی محبت مردم و تمایل آنها نسبت به مکه است تا بسوی آن بروند.(2)
همانطور که آشکار گردید وجه تسمیه یوم الترویه یا روز ترویه در کلام امامان معصوم برداشتن و ذخیره نمودن آب در روز هشتم ذی حجه می باشد.
از ابن عباس نقل شده که حضرت ابراهیم علیه السلام در خواب دید که فرزندش را سر می برند. فأصبح بروی یومه أجمع «پس صبح بیدار شده و همه آن روز را می اندیشید» که آیا خواب او امری است از جانب خدا یا نه؟ از این رو آن روز ترویه نامیده شد، پس لز آن در شب دوم در خواب دید فلّما أصبح عرف أنّه من الله «چون صبح شد دانست که آن از جانب خداست» از این رو آن روز عرفه نامیده شد.(3)

منزلت روز ترویه :

روز ترویه یکی از ارزشمندترین روزهای زمان برشمرده شده است که خود آداب و اعمال مخصوصی دارد. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خدای تبارک و تعالی از هر چند چهار شماره برگزید، از فرشتگان: جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و از پیغمبران چهار نفر برای مبارزه بوسیله شمشیر: ابراهیم و داوود و موسی و من و از خاندانها چهار خاندان که فرمود: خاندان آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید و از شهرها چهار شهر برگزید و فرمود: سوکند به تین و زیتون و طورسینین و این بلد امین پس مقصود از تین مدینه است و از زیتون بیت الممقدس و از طورسینین کوفه و از بلدامین مکه و از زنها چهار زن برگزید: مریم و آسیه و خدیجه و فاطمه سلام الله علیها و از اعمال حج چهار عمل را برگزید: قربانی کردن و صدا به لبیک بلند کردن و احرام و طواف و ازماهها چهار ماه که ماههای حرامند برگزید: رجب و شوال و ذی القعده و ذی الحجه و از روزها چهار روز برگزید: روز جمعه و روز ترویه (هشتم ذی حجه) و روز عرفه و روز عید قربان.(4)
شیخ صدوق در امالی آورده است که از جمله اعمال مستحبی حج اینکه روز ترویه از هنگام زوال شمس تا شب را درک کند تمام حج تمتع را درک کرده است.(5)
طبق این روایات منزلت روز ترویه تا جائی است که درک آن مساوی با درک تمام حج انگاشته شده است، چرا که روز ترویه در اصل آماده شدن برای وردود به عرفات و عید قربان است.

اعمال این روز :

محمدبن ابی عمیر از یکی از یارانش از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که فرمود: روزه روز ترویه کفاره گناهان یک سال و روزه روز عرفه کفاره گناهان دو سال است.(6)
محدث قمی در مفاتیح الجنان روزه این روز را برابر با کفاره شصت سال برشمرده است و آورده است که شیخ شهید غسل این روز را مستحب دانسته است.

وقایع این روز:

در این روز؛ فرستادن نامه امام حسین علیه السلام به کوفه پس از شهادت مسلم بن عقیل:
بسم الله الرحمن الرحیم: از طرف حسین بن علی بسوی برادران مؤمن و مسلمان
سلام علیکم.
.... من روز سه شنبه هشتم ماه ذی حجه که روز ترویه است از مکه معظمه بسوی شما حرکت نموده ام. موقعی که فرستاده من بر شما وارد شد در کار خود شتاب کنید و کوشا باشید زیرا من در همین روزها نزد شما خواهم آمد و السلام علیکم و رحمت الله و برکاته.
مورخین خروج اما حسین علیه السلام از مکه به سمت کوفه را هشتم ذی حجه یعنی روز ترویه نگاشته اند که اکنون به بررسی آن می پردازیم.

دیدگاه فقها:

از دیدگاه فقهی این سخن مشهور که امام حسین علیه السلام حج خود را نیمه تمام گذاشت سخن نادرست است زیرا امام علیه السلام در روز هشتم ذی حجه (یوم ترویه) از مکه خارج شد، در حالی که اعمال حج که با احرام در مکه و وقوف در عرفات شروع می شود از شب نهم ذی حجه آغاز می شود، بنابراین امام علیه السلام اصولاً وارد اعمال حج نشده بود تا آن را نیمه تمام گذارد. ایشان در هنگام ورود به مکه عمره مفرده انجام داد. البته مشهور است در برخی از کتابها مانند ارشاد شیخ مفید آمده که حضرت حج خود را تبدیل به عمره کرد و طواف و سعی انجام داد و از احرام بیرون آمد بدلیل اینکه قادر نبود حج خود را تمام نماید که این نظر بعید است.
روایتی نیز از امام صادق علیه السلام ذکر شده است که فرمود: قد اعتمر الحسین بن علی علیه السلام فی ذی الحجه ثم راح یوم الترویه الی العراق و الناس یروحون الی منی و لا بأس باعمره فی ذی الحجه لمن لا یرید الحج(7): امام حسین علیه السلام در ماه ذی الحجه عمره انجام داد و سپس در روز ترویه (هشتم) به سوی عراق حرکت کرد و کسی که نمی خواهد حج انجام دهد می تواند عمره انجام دهد. که می توان دلایل این خروج را بطور خلاصه چنین ذکر نمود: 1- خطر جانی 2- شکسته نشدن حرمت بیت الله الحرام.
ایشان به عبدالله بن زبیر فرمود: به خداوند سوگند، اگر یک وجب خارج از مکه کشته شوم برای من دوست داشتنی تر است تا آن که به اندازه یک وجب در داخل مکه کشته شوم به خداوند سوگند: اگر من به لانه ای از لانه جانواران پناه برم مرا از آن بیرون خواهند کشید تا آنچه را از من می خواهند به دست آورند.(8)

پی نوشت :

1-علل الشرایع ج 2 ص 399 باب 171
2-قصص النیاء ص 193
3-صحیفه سجادیه ترجمه و شرح فیض الاسلام ص 322
4- خصال ترجمه مهری ج 1 ص 249
5-امالی شیخ صدوق ترجمه کمره ای ص 651، احتجاجات ترجمه ج 4 بحارالانوار ج 2 ص 391
6-ثواب الاعمال ترجمه انصاری ص 145
7-کافی ج 4 ص 536
8-وقعه الطف ص 152

منبع : سایت راسخون